Gister was de bekendmaking van Utrechter van het Jaar 2014 in het mooie Louis Hartlooper Complex. Ik wist niet zo goed wat ik van zo’n avond kon verwachten, dus ik verwachtte dus maar niets. Dan valt het altijd mee. En dat deed het!

Eerst werden alle genomineerden geïnterviewd. Natuurlijk wist ik wel ongeveer wat ze hadden gedaan, maar het is toch anders om het live te horen. Zo leek het verhaal van Mark Stroop zo uit een jongensboek te komen: hij haalde twee auto’s die hij verhuurd had en niet teruggebracht waren, zelf op in Irak met alle bijkomende sores en penibele situaties. De motivatie erachter was zijn familiebedrijf dat op het spel stond. De filmrechten zijn inmiddels verkocht.

hdrOok het verhaal van gepensioneerde verpleegster Henny van den Nagel vond ik bijzonder. Zo uit het niets een tehuis voor gevluchte vrouwen en kinderen opzetten, omdat ze zich het lot van deze groep mensen aantrok. En wat vond ik opa Leo de Ligny vertederend.

Wat alle genomineerden gemeen hadden was dat ze zich ergens om bekommeren en daar hun nek voor durven uit te steken. Of dit nu is omdat je de snelste wilt zijn op de 200 meter of graag schone lucht in Utrecht wilt.

Aan het eind van de avond werd bekend gemaakt dat Dafne Schippers Utrechter van het Jaar was geworden. En zoals Opa Leo het zo mooi heeft verwoord: ‘Als iemand een voorbeeld is voor de jeugd, dan is het Dafne wel.’ Ik ben natuurlijk apetrots dat ik op de tweede plek ben beland, maar (KWIJLALERT) er waren die avond geen verliezers. Iedereen werd door columnisten Vincent Bijlo en Jerry Goossens op een luchtige manier in het zonnetje gezet en gewaardeerd voor wat hij of zij voor ons stadsie heeft betekend afgelopen jaar.

In ieder geval enorm bedankt voor alle stemmen en support van de laatste tijd. Zonder jullie had ik daar niet eens gestaan.

hdr