Vandaag is Donald Trump tot president van de Verenigde Staten gekozen. We hebben allemaal tijd nodig om van dit nieuws te bekomen, dus misschien kom ik iets te snel met deze blog. Die gaat over de reacties die ik op Facebook lees. Ik lees dat vrienden afscheid nemen van de democratie zoals ze die kennen, van humanistische idealen, van hun vertrouwen in de mensheid en vooruitgang voor iedereen. Dat is allemaal afgelopen nu Trump president is.

‘De wereld is weer aan de sterke leider met de gebalde vuist. Putin, Erdogan, Trump, en straks Wilders. Het was leuk, jongens. Ik zou de laatste vragen het licht uit te doen, ware het niet dat dat al een tijdje terug gebeurd is.’

Maar dan rijst bij mij de vraag: heeft één man werkelijk zoveel macht dat hij iedereen die op deze aardbol rondloopt zijn idealen af kan nemen? Zijn wij ineens racistisch omdat Trump president is? Heeft hij ons vermogen afgenomen om empathisch te zijn?

De theorie dat onze geschiedenis slechts de biografie van grote mannen is, is al jaren op weg naar de prullenbak. John-Paul Flinthoff schrijft in zijn boek ‘De Wereld Veranderen’ dat de Russische romanschrijver Leo Tolstoj een van de eersten was die opmerkte dat het nauwkeuriger was om te zeggen dat de geschiedenis is opgebouwd uit het gezamenlijke effect van de vele kleine dingen die doodgewone individuen iedere dag doen: ‘Een oneindig groot aantal oneindig kleine handelingen.’

Humanisme groeit niet door onze hoop te vestigen op één leider, en wanneer die leider in onze ogen verkeerd gekozen is, ons hoofd te laten hangen en zeggen dat het hopeloos is. Humanisme groeit niet door naar anderen te wijzen en hen de schuld te geven van de status quo. Sociale rechtvaardigheid neemt toe door je af te vragen wat jij kan bijdragen aan een betere wereld en je hiernaar te gedragen.

coelhoBen ik dan helemaal niet aangeslagen? Natuurlijk wel! Ik vind het vreselijk dat zoveel mensen geen andere uitweg zagen dan zich te laten representeren door een man die uitgesproken racistisch, en seksistisch is, die klimaatverandering een verzinsel noemt en waarbij het hem ontbreekt aan politieke ervaring. Er is iets heel erg mis in Amerika, en het probleem is niet Trump maar alle mensen die met een ‘oneindig groot aantal oneindig kleine handelingen’ hem tot president hebben verheven. Onder andere team Clinton zelf die een astronomische hoeveelheid geld -100 miljoen dollar- in negatieve reclamefilmpjes over de schandalen rondom Trump heeft gepompt. De Correspondent schrijft hierover: ‘Geld koopt aandacht. Aandacht is macht.’

Laten we in Nederland niet dezelfde fout maken door ons te richten op het naar beneden halen van Wilders of wie dan ook die ons niet aanstaat. Laten we ons richten op wat we wél willen.

Nu Donald Trump president is, kunnen we nog steeds empathie tonen, zelfs voor mensen die we niet mogen. We kunnen nog steeds doneren aan effectieve goede doelen. We kunnen nog steeds ervoor kiezen het beste in mensen te zien. We kunnen dubbel zo hard ons best doen om de opwarming van de aarde tot een halt te roepen door ons individuele gedrag aan te passen en erover te praten. We kunnen laten zien dat alle mensen, ongeacht huidskleur, geslacht, afkomst of seksuele voorkeur, behoefte hebben aan de dezelfde dingen: voedsel, water, onderdak, veiligheid, liefde, geborgenheid, kansen om je talenten te ontplooien. We kunnen nog steeds met onze portemonnee stemmen door goede, eerlijke producten te kopen. We kunnen nog steeds lief zijn voor dieren. We kunnen nog steeds onze stem laten gelden via petities, facebook, blogs en protestmarsen. Kortom: nu Trump president is kunnen we nog steeds iedere dag proberen de beste versie van onszelf te laten zien en een oneindig groot aantal oneindig liefdevolle kleine handelingen de wereld insturen.

positiveIk weet dat er mensen zijn die mij naïef zullen noemen na het lezen van dit stuk. Dat is oké. Ik weet waar ik sta, wat ik wil en hoe ik dat wil bereiken. Ik zie wat er gebeurt, ik erken dat er een probleem is en het stemt me boos en verdrietig. Daarom wil ik me inzetten voor een meer sociale wereld. Het zou naïef zijn weg te kijken van deze ellende en hopen dat iemand het met een toverstaf beter maakt. Het zou naïef zijn me hopeloos te tonen en zeggen dat wat ik doe geen zin heeft.

Het is wetenschappelijk bewezen: goede daden zijn besmettelijk. Hopelijk steek ik met deze blog weer een paar mensen aan met dit virus. En zij ook weer anderen, enzovoorts. De wereldgeschiedenis heeft bewezen dat liefde, empathie en hoop als “wapen” nooit gefaald heeft. Ik heb Trump niet nodig om te bepalen in wat voor wereld ik wil leven.

Stop met huilie huilie, wees je eigen leider, handel naar je normen en waarden en spread the love!