Ik zag vandaag op het station een jongen enorm stumpen met twee fietsen. Hij wilde ze allebei de trap op krijgen. De citybike bungelde op zijn rug, terwijl hij de andere fiets via de geul omhoog probeerde te hannesen.

Ik ken dat wel. Dat je bijvoorbeeld te veel spullen op de fiets meeneemt omdat je denkt dat het wel lukt (je hebt geen zin twee keer te fietsen). Terwijl je stiekem weet dat het een onmogelijke operatie wordt. En dan tijdens het fietsen jezelf vervloeken, omdat je om de paar minuten af moet stappen omdat je de kramp in je handen niet meer trekt.

Dus ik heb deze jongen mijn hulp aangeboden. Ik heb de citybike de trap op getild en hij de grote fiets. Jongen blij en ik blij. Want zo verricht je een heldendaad in een minuut!

Fyi: De fietsen waren niet gestolen. Ik zat daarna met hem en zijn vader in de trein en ze gingen op een fietsavontuur.