Dat je in de supermarkt staat, vet honger hebt en je nog net niet alles wat op de toonbank ligt ter plekke opeet, je af moet rekenen en er dan achter komt dat je je portemonnee bent vergeten.

Mij overkomt het, uhm, regelmatig. Ik ben helaas niet de meest georganiseerde persoon.

V1E7BYlNoIOp dat soort momenten is het zo fijn als iemand zegt: ‘Ik pin wel voor je, maak het maar naar me over.’ Maar dat gebeurt bijna nooit. Één keer heeft een aardige meneer het aangeboden.

Al die andere keren stonden mensen me vooral geïrriteerd aan te kijken, want dan moeten alle boodschappen weer terug in het mandje en een plek voor dat mandje gezocht worden voor als je weer terug bent om af te rekenen. En dat kost tijd en dat hebben sommige Nederlanders niet.

Hoe groot was mijn vreugde toen vandaag een meisje voor me, Laurie heet ze, haar pinpas was vergeten. Ik joelde bijna: ZAL IK VOOR JE PINNEN!? Maar ik wist mezelf te bedwingen. Met een kalm, vriendelijk gezicht zei ik: ‘Ik wil wel voor je pinnen, maak het maar naar me over.’

‘Wat een vertrouwen’, zei het meisje achter de kassa lachend.

Laurie stond al klaar met haar telefoon om het geld naar me over te maken. Het staat nu nog niet op mijn rekening, maar ik ben ervan overtuigd dat dit wel komt. En zo niet, dan staat ze nu voor eeuwig hier op de foto als wanbetaler…

Maar dat is ze geenszins! Zie de reactie van Laurie hieronder:)