Ik deed mijn dagelijkse patrouilleronde over Nederland, toen ik vanuit de lucht iets zag knipperen op een fiets zonder bestuurder. Ik vloog naar beneden voor nadere inspectie.

Wat bleek, de bestuurder was vergeten zijn lampje uit te doen en nu stond deze al knipperend batterij te vreten. In zo’n situatie telt iedere seconde, dus ik aarzelde geen moment. Strak van de adrenaline zocht ik naar de uitknop. Ieder lichtsysteem is anders, dus ik moest al mijn inventiviteit inzetten.

Toen ik eindelijk het licht zag dimmen, zakte ik met het hart in mijn keel naast de fiets ineen. Pas toen had ik door dat mijn voorhoofd compleet bezweet was. Ik depte -m met mijn mouw. Vanavond kan de bestuurder van deze fiets verlicht door het donker fietsen.