Vandaag moest ik met mijn volleybalteam tegen Forza Hoogland spelen. De heldendaad die we als team vandaag gingen verrichten: respectvol naar de scheidsrechter blijven, hoe raar zijn beslissingen ook zijn.

Even voor de volleyballeek die er niets van snapt dat je uit je plaat kan gaan om een bal die uit gegeven wordt, terwijl hij in is. Je staat strak van de adrenaline, het staat 23-23 (een set gaat tot de 25), en een bal wordt fout beoordeeld. Punt gaat naar de tegenstander. Dan vindt er bij sporters soms een kleine kortsluiting plaats die niet altijd even fijn is voor scheidsrechters.

Sommige teamgenoten hebben op zo’n moment de neiging om een scheids van de bok te trekken. Kijk niet raar op als je vrouwen dingen hoort roepen als: scheids, NEEEE, dat kan echt niet. Gd**** Heb je je ogen in je **** zitten?!

Maar goed, een scheidsrechter is ook maar een mens. En hij komt van heinde en ver naar zo’n sporthal gereden om onze wedstrijden mogelijk te maken. De meesten doen dit omdat ze het oprecht leuk vinden.

Uiteraard zitten er ook scheidsrechters tussen die waarschijnlijk thuis niets te zeggen hebben, en dat gebrek aan beslissingsrecht compenseren door op een bok te gaan staan en op een fluitje te blazen. Desalniettemin verdienen alle scheidsrechters respect.

Nu zijn volleyballers absoluut geen hooligans, maar ook wij moeten erop blijven letten.

En vandaag was het geen makkelijke taak om lief te blijven. Ik zal jullie niet vermoeien met technische verhalen over opstellingsfouten (ik snap er zelf eigenlijk nog steeds geen reet van). Maar er werden een paar grove fouten gemaakt waar wij flink de dupe van werden.

Toch bleef iedereen beschaafd naar de scheidsrechters toe. Dat was ook gelijk onze grootste prestatie van vandaag, want we zijn er met 4-0 vanaf geknald. Respect heeft weinig punten opgeleverd. Maar dat we verloren lag toch echt aan onszelf. De volgende keer gaan we beleefd winnen!