Ineens was het koud vandaag! Dat je ogen tranen en je je handen samenknijpt op de fiets voor een beetje warmte. Terwijl ik nog handschoenen aan had.

De accordeonist die altijd bij de ingang van de Noordertunnel bij station Utrecht staat te spelen zou helemaal koude handen hebben. Dus ik besloot een kopje koffie voor hem te halen. Gelukkig stond De Broodfiets vlakbij de tunnel waar ze ook nog eens koffie van biologische bonen verkochten. Enorme hippie die ik aan het worden ben.

Constancia (zo heet de accordeonist) vond dat kopje koffie geloof ik wel relaxed. Hij komt uit Hongarije en spreekt bijna geen Nederlands, dus praten kon niet echt. Maar als iemand zijn handen volledig om een kop koffie sluit, dan weet je dat die koude handen heeft.

Met wat gebarentaal en Engels, Spaans en Nederlands door elkaar probeerde ik hem duidelijk te maken dat ik zijn muziek leuk vind. Iedere ochtend als ik door de tunnel naar mijn perron loop, galmt de accordeon nog wat na. Laatst stelde ik me voor dat er op die plek helemaal geen muziek zou worden gespeeld. Ineens ging ik straatmuzikanten een stuk meer waarderen. Een dooie saaie boel zou het zonder ze worden.

Constancia snapte me geloof ik wel. Hij nam een slok van zijn koffie, glimlachte en speelde weer door.

Frans Bauer houdt trouwens ook van accordeon:
[youtube id=”http://www.youtube.com/watch?v=3Ixi7TK5nSg” width=”600″ height=”350″]