Ik had verwacht mijn eerste heldendaad met een kater uit te voeren. Maar wat een geluk bij een ongeluk; een uur voor de jaarwisseling werd ik zo misselijk dat ik mijn maaltijd eruit moest gooien. En nee, dit kwam niet door de alcohol. Ik was ziek geweest en blijkbaar nog niet helemaal hersteld. Om half twee lag ik heerlijk te tukken.

En vandaag stond ik op als een herboren frisse superheld. Klaar om mijn buurt op te vrolijken. Ik ben langs alle inwoners van mijn straat gegaan met een stukje baklava om ze een gelukkig nieuwjaar te wensen.

Veel buren lagen denk ik nog te slapen of waren al op pad, maar gelukkig waren er ook nog veel wakker die hartstikke blij werden van een stukje baklava.

Bep woont al 65  jaar in dit huis en had een waar kunstwerk aan kerstversiering in haar huis staan.

Hoogtepunt van mijn ronde langs de buren was toch wel het bezoek aan Bep en Ruud. Ik werd gelijk binnen gevraagd voor een kopje koffie. Bep had net verse oliebollen gemaakt. Gister had ze er 600 gebakken voor buren, vrienden, familie of wie ook maar een oliebol wilde.

Bep woont al 65 jaar in dit huis en had een waar kunstwerk aan kerstversiering in haar huis staan. In oktober begint de opbouw van dit gigantische project en dan staat het tot vandaag te schitteren. Ik was dus net op tijd!

[youtube id=”http://youtu.be/XQZXO7K28nY” width=”600″ height=”350″]

Zoon en schoondochter kwamen ook nog even langs. Die wilden een ‘appelensap’ drinken en een oliebol ‘pakkuh’. Rasechte Utrechters en zo gastvrij en vrolijk. Ik vertrok met een glimlach van oor tot oor.

Zo, bij mij heb je al een stukje wereld gered

Na anderhalf uur was ik al bij drie mensen op de koffie geweest en was ik nog niet eens op de helft van de straat. Buurman Peter zei na zijn eerste hap baklava: ‘Zo, bij mij heb je al een stukje wereld gered.’ Mijn missie kon ik toen al als geslaagd rekenen.